Omdat mijn persoonlijke planning eigenlijk tot de Kennedymars was ingevuld en alles daarna nog niet zo belangrijk was, had ik nog niets ingepland voor het bezoeken van de Giro in Nederland. Omdat ik niet zo iemand ben die zomaar op de bonnefooi ga afreizen naar zo’n evenement, heb ik maar besloten deze zaterdag gewoon naar Wijk en Aalburg af te reizen voor de Marianne Vos Classic. Dan weet ik wat ik kan verwachten en wat ik moet doen voor een mooie foto. Nu was het ook nog eens prachtig weer (niet voor de koers maar wel voor de fotograaf) dus dat was ook geen straf. Hier wat foto’s van de Winnaars …
Vanochtend vroegen we ons af, zal de Altena Biesbosch Ronde wel doorgaan met al die wind. De KNMI had code geel afgekondigd en dan kan het spoken in de polders. Gelukkig zijn wielrenners niet zo heel flauw en dat weet de jury dan ook. Gelukkig want wat ik kan met niet herinneren dat ik zo’n mooie koers gezien heb als vandaag. Waaiers in de polder, wat wil je nog meer ….
Een van de eerste koersen bij ons in de buurt is traditioneel de Houtse Linies. Lekker wat rondjes om en door Den Hout met daarin opgenomen de beruchte ‘Dortseweg’ met haar kasseien.
Dit weekend was het openingsweekend van het Vlaamse Wielrennen en wij waren er dit jaar bij. De Omloop het Nieuwsblad hadden we nog nooit bezocht, dus dat werd wel eens tijd.
Na de start in Gent, hadden we ons gerept naar de Haaghoek, waar we de renners 3x langs zagen komen ….
Na de trimlopen is het weer een beetje rustig geworden op de site. Eigenlijk een beetje onterecht want het voetbal seizoen is weer begonnen. Voor mij weer een reden om weer wat voetbal foto’s te schieten zodat de Be-Ready website weer bijgewerkt kan worden en dan tussendoor nog de Druivenkoers in Overrijse bezocht, dus eigenlijk foto’s genoeg gemaakt de afgelopen weken.
Tweede Paasdag wordt traditioneel de ronde van Werkdam verreden en de laatste 7 jaar ook de Altena Biesbosch Ronde. Vooraf had ik 3 plaatsen uitgezocht waar ik een mooie foto wilde maken. Dat waren de Merwededijk bij werkendam, de molen bij Hank en ergens in de Biesbosch. Op het eerste gezicht is alleen de molen bij Hank echt goed gelukt …
En natuurlijk ook een foto van de winnaar Marco Zanotti …
Gisteren thuisgekomen van een bezoek met Ronald (bekend van Sportsfeer) aan de Driedaagse van de Panne, startte ik snel mijn pc op. Ik had namelijk misschien wel mijn mooiste wielerfoto van mijn carrière geschoten, een foto van Sir Bradley Wiggins tijdens zijn laatste tijdrit als wegrijder. Kortom niet alleen een kans op een mooie foto, maar ook een hele speciale tijdens een speciale gebeurtenis …
Dus snel de laptop gepakt en de foto’s ingeladen, Lightroom gestart en snel kijken naar het resultaat. Want meer dan eens kom je er thuis achter dat de foto toch niet scherp was, dat het beeld toch een beetje tegenvalt en dat zou ik in dit geval toch wel erg jammer vinden.
Het vreemde was dat ik het in dit geval eigenlijk niet weet. Het is een prachtige foto geworden, maar toch ligt scherpstelpunt eigenlijk niet waar ik zou het willen. Waar het hoofd (of beter de ogen) 100% scherp zou moeten zijn, was het ditmaal het onderbeen dat optimaal scherp is. Nu zou ik een reden kunnen verzinnen waarom dat hier mooier is, maar toch voelt het als een misser. Jammer want anders zou het een superfoto zijn geweest.
De afgelopen druk aan de wandel, dan schiet het fotograferen er soms bij in. Toch heb ik afgelopen zondag weer eens een koers bezocht: De Houtse Linies. Ditmaal echter met de fiets en op tijd weer naar huis omdat Milaan San Remo op de buis was.
En al was ik op de fiets, ik had natuurlijk wel de camera bij me …
De citadel in Namen is voor wielerliefhebbers een begrip. Een prachtige aankomst bergop die vaak wordt aangedaan bij wegwedstrijden in Wallonië. Sinds enkele jaren wordt er ook een cyclocross georganiseerd en dat is eigenlijk al een klassieker geworden (en telt ook mee voor de worldcup). Logisch dus dat deze cross hoog op het verlanglijstje stond om eens te gaan bezoeken.
Afgelopen zondag was het zover. Samen met Ronald (Sportsfeer) en Louis gingen we al vroeg van huis op weg naar namen. Louis had weer gezorgd voor koffie en worstenbrood in de auto, dus voor we het wisten waren we bij afslag Namen. Mochten we nog een beetje vrees gehad hebben voor de afstand, dat was niet nodig geweest.
In Namen kun je niet om de citadel heen. Midden in de stad langs het water (was dat ook de maas?) daar lag ie. De auto geparkeerd op een parkeerplaats aan de voet en enkele vlaamse wielerfans aangesproken wat de handigste route naar het parcours zou zijn. Dat was dus de trap op righting de burcht en wat we er gratis bij kregen was een mooi uitzicht over de stad namen.
Uitzicht op Namen
Aangekomen op het parcours stonden de junioren reeds te wachten voor hun wedstrijd. Voor ons tijd om eens goed rond te kijken hoe het parcours liep en ook kort even langs de campers van de renners te lopen. Ronald had een goede dag want hij scoorde nog snel de wielerkaarten van de ploeg van Sophie de Boer, waar wij toch de laatste weken een beetje fan van zijn geworden.
De tweede wedstrijd van de dag waren de beloften. Mathieu van de Poel en Wout van Aert waren de laatste weken eigenlijk bij de profs de grote smaakmakers maar in de wedstrijd die meetelde voor de Worldcup reden ze voor de verandering weer eens mee bij de beloften. Wij hadden een mooi plekkie opgezocht bij een stijle afdaling, dus de opdracht was eigenlijk om Mathieu en Wout eens mooi op de gevoelige plaat vast te leggen. Wout was ook deze dag weer de sterkste, al had hij een valpartij van Mathieu nodig op aan de kop van de koers te komen (maar anders had hij waarschijnlijk ook wel gewonnen).
Mathieu van der Poel, ditmaal in de kampioenstrui van NederlandWout van Aert in zijn wereldkampioenstrui op weg naar de winst in Namen
De wedstrijd waar ik eigenlijk het meest naar uit had gekeken was de wedstrijd van de Dames. Marianne Vos (wereldkampioen in het veld) deed weer voor de eerste keer mee, Pauline Ferrand Prevot (wereldkampioen op de weg) deed mee (en daar heb ik nog geen mooie foto van), Compton was weer overgekomen uit de VS en Katrina Nash deed ook weer eens een keertje mee. Tel daar bij op Sanne Cant die dit jaar echt is doorgebroken als topper en de eerder genoemde Sophie de Boer stond aan de start. Dat beloofde een mooie wedstrijd te worden. Maar eerst was het tijd voor het traditionele frietje, want tussen de beloften en de dames zat een wat langere pauze.
Voor de start van de Dames besloten Ronald en ik ons op te splitsen. Ronald ging naar de start en ik terug naar de afdaling voor de mooie foto. Deze kans wilde ik toch niet laten lopen. Het was in de tussentijd wel een stuk drukker geworden, dus de gewenste plaats voor de foto, zat er niet in. Dus dan maar even wat op en neer lopen op zoek naar het juiste standpunt voor de foto. Marianne Vos ging er al snel van door en maar werd later bijgehaald voor Katharina Nash. Maar de wedstrijd was voor mij van secundair belang, het ging per slot van rekening om de foto’s …
Marianne Vos was ook weer van de PartijSophie de Boer met de fiets op haar schouderPauline Ferrand Prevot in aktie in NamenNogmaals Pauline Ferrand PrevotWinnares bij de Dames, Katharina Nash
Na de dames stonden de Profs aan het vertrek. Sven Nys kampt met een vormcrisis en liet ditmaal verstek gaan. Het rijtje echte toppers was dus ditmaal niet zo heel groot, het zou gaan tussen Kevin Pauwels en Lars van der Haar hadden Ronald en ik bedacht (we hadden elkaar in de menigte weer terug gevonden). Hierin kregen we gelijk. Eerst was het nog Tom Meeuwsen die de kopstart pakte, maar al snel bleek dat we gelijk hadden en dat het een strijd tussen Kevin en Lars zou worden. Deze werd, een beetje tot onze teleurstelling, beslecht door Kevin Pauwels in de laatste ronde.
Ditmaal dus geen Nederlandse overwinning bij ons bezoek aan de cross dus, maar wel genoten van een schitterde cross om misschien wel het mooiste parcours die we tot nu toe bezocht hebben. Voor alle wielerliefhebbers een aanrader om eens te bezoeken deze Citadelcross in Namen.
